Weer in de sneeuw

Zo, ik zal ook eens een bijdrage leveren aan al het komkommernieuws van de laatste dagen: mijn haar gaat eraf, en wel deze middag.
Wat heeft dat met komkommernieuws te maken, zul je zeggen: nou niet zoveel, behalve dat het ook niet erg interessant is. Maar dat is het nieuws over een nieuwe paus ook niet. Gék word ik van al dat geklets over die paus: WIE IS DAAR NU NOG IN GEÏNTERESSEERD??  En dat alles overgoten met een saus van misbruik in die kerk: nu weer eens voornamelijk van nonnen tegenover meisjes: walgelijk!! Ikzelf heb ook regelmatig les gehad van diverse zusters Secretia: gemene loeders waren het die je de stuipen op het lijf joegen met hun gesluip over de schoolgang en dan onverhoeds opdoken om je op je mieter te geven: brrr. Gelukkig was ons Han een dapper geval: zij was niet erg onder de indruk van de kleding en kappen die de zusters droegen (ikzelf wist niet eens, of ze onder die hoofdbedekking man/vrouw/onzijdig waren!). Zij kreeg eens straf omdat ze een zuster een "aap" noemde: wij waren vól bewondering (altijd gebleven trouwens!) dat ze dat durfde. 
Waarom dat was weet ik niet meer, maar het zal ongetwijfeld te maken hebben met de een of andere onrechtvaardigheid: daar was ons Han nogal gevoelig voor want zonder aanziens des persoons kreeg ze dan een waas voor haar ogen en verstand, en handelde dan dienovereenkomstig. Súper, zo'n dappere zus.
Afijn.
Ik ben weer eens even mijn frustraties over het nieuws kwijt.
Sorry hoor!
Mijn haar.
Tja, ik heb áltijd al lang haar willen hebben vanaf de dag dat ik op mijn 9e mijn lange lokken liet afknippen omdat een vriendinnetje dat ook had gedaan: ja, háár stond het wél leuk! 
En vervolgens werd ik door mijn moeder, samen met mijn zussen, naar een zielig geval van een thuiskapster gesleurd, die een zieke man had en die dus met onze kapsels haar geld moest verdienen. Die had gewoon een soort bloempot waar wij dan onder kwamen te zitten. Om haar van regelmatige inkomsten te voorzien, moesten wij ons haar dan ook kort houden: elke 6 weken waren we de klos.
Dat heeft zo geduurd tot mijn 18e ongeveer, en toen was lang haar gewoon niet in de mode. Wel heb ik het blond geverfd (maar één keer!), en vervolgens met Henna: rood, wat ik gebleven ben tot voor een paar jaar ongeveer.
Een van mijn zussen vond dat toen echt niet meer kunnen op mijn leeftijd, want grijze haren werden oranje met die henna, en zoals dat gaat, namen die overhands nogal toe. Ik het wijze advies van mijn zus opgevolgd: dank je wel nog, Mariëtte!! En dus is het nu roodbruin, maar vond ik het hoog tijd om mijn oude droom van lang haar na te jagen.
Het was geen succes.
In losse hang lijk ik momenteel nogal op Eucalipta (voor de jongeren: een heks!). Opgestoken gaat het nog wel, maar de uitstraling van Nelleke van der Krogt, die ik toch nastreefde, krijg ik niet. Zo'n leuke wrong (het wóórd alleen al!), op het achterhoofd: daar ben ik té onhandig voor en dus loop ik elke dag rond met een soort gedraaide staart in een elastiekje of klem: niks aan!
Bovendien vind ik de verzorging van die lange lokken zó tijdrovend: ik heb er geen zin meer in, ik laat ze eraf halen; vanmiddag nog; bij een goede knipster (hóóp ik!), in Riethoven.
Ik zal je van het resultaat op de hoogte stellen, als ik tenminste niet volledig instort als dit geknip op een debâkel uitdraait!
Lekker belangrijk allemaal hè!!
Mijn rug is in elk geval weer stúkken beter, dus mijn site zal weer gevuld worden met diversige recepten. Door de verschillende feestjes zijn er weer nieuwe hapjes bijgekomen, waarvan je natuurlijk over de misbaksels niets zal lezen! Ik zet alleen de eetbare online!
Aan de slag dus!
Tot vervolgens!!